UNUTKAN OLMAK SORUN MU ?

/>        Bir düşünce sarar bizi ya aklımızda... Kelime yerinde yoktur,sanki.Ararsın bulamazsın.Sonra aklına birkaç kelime ama işe yaramaz.Bende bunu kafama çok takıyordum.Sonra sorun olmadığını fark ettim.Pozitif olmayı böyle yaparak başardım.......        
     

        Dünya bizi sırtında taşırken,bizim ona yük olduğumuzu unutabiliyoruz.Bu misal,düşündüğüm fikirlerden sadece öne çıkardığım bir cümle.İnsanın herşeyi bilebilmesi imkansız olabilir.Fakat insanoğlu için unutkanlığın bile gerekli olabileceğini düşenebiliyorum.Herşeyin dozunu kaçırmamak,daha hayırlı olur diye düşünüyorum.Sevgi veya nefret bunun gibi duygular insanı bazen zedelebilir.Böyle durumlarda unutmak en büyük ilaçtır.

          Aklımızın almadığı şeyler bilinç altına bekler.Bize lazım olan sadece o bilgiyi çağırmasını bilmek.Aslında bizde bir eksiklik olmuyor.Sadece beynimizin yoğunlaşması sorunu yaşıyoruz,galiba.Yazı silinir ama izi kalır.Hayatta bize böyle çizgiler bırakır,her yaşta.Sadece bize bu çizgileri birleştirip,anıları canlandırmak olacaktır.Unutmak bizi, daha fazla bilginin altında ezilmekten kurtarıl ve hayatın sonsuzluğunda özgürlüğü tattırır.

          Unutkanlık olsada olmasa da önemli değil,bence.Yeter ki hastalık haline dönüşmesini engellenmesidir. İnsanların kendilerini taze fikirlere kapatması,hayata ve çevresine ilgisiz olmasıdır,unutkanlığın sebeplerinden biridir.Kişi eski fikirlerini korumak için kendini devamlı güncel tutmalıdır.

          Bilgi, kuş misali kimin başına konar.Kimi başını terk eder,bilinmez.Bu yüzden kendimize yatırım yapmalıyız.Bilgilerimizi beceriye çevirerek,işimizi görünür hale sokmalıyız.Unutmamamız gereken tek şey tecrübelerimizin bize bıraktığı miras olmalı.Bu mirası bulmak kolaydır.Ama olmayan bir bilgiyi çağırmak,bizi zor durumlara düşürebilir.

         Unutmamın belki bir sebebi var.Dertlerin cümlesini,hasretin kokusunu ve bana yük olan hatalarım;sizlere artık hayatımda görmek istemiyorum.O yüzden diyorum ki;unutkan olmak sorun mu?Herşey sorun benim için.Fakat sorunları unutmak bir mutluluk......

         Serzaf derki: İşin sırrı yok aslında.Hafıza silinse dahi insanın bilgilerini tazelemek için özverili olduğu sürece,şansı her zaman pozitiftir.

                 Gelecek yazımda görüşmek üzere....TEŞEKKÜRLER. ......

                                                                                                                SERZAF

       
       
           

ÖZGÜNLÜK VE ÖZGÜVEN VARSA;

/>

          Ufkum  vardı ve birçok hayalim ,tıpkı sizler gibi....Ama özgünlüklüğün yoksa hepsi taklit,hepsi başarısızlık.İnsanların yenilgiyi kabul etmedikçe,başardıklarını kendim şahit oldum.Şimdi ķüçük bir vaktiniz varsa,bu kalbi bir kez daha artıracaksınız.....
   

         Merhaba,herşeyin bittiği bir yer var ya,ben ordayım. Yalnız kalmıştım kalabalıklar arasında.Sanki,tatsız-tuzsuz kalmıştım.Dünya benim içimde kaybolmuştu. Başkaları için güzel vardı.Benimki sade bir gazoz gibiydi.Sadece gazı vardı.....Saçmalıyorum galiba ama sadece hislerime sizi ortak etmek istedim.Benim geçirdiğim sadece bir hastalık.Merak etmeyin, ben doktorumla artık kanka oldum.Yani sağlık durumun gittikçe iyiye gidiyor.Şimdi diyeceksiniz: ne ilgisi var?ÖZGÜNLÜK veya ÖZGÜVENİN bu yorumlarımın...Hastalığımın aslında neden başladığını? Yalnızlığı suçlumak kolay dı,galiba benim için...Fakat,sonuçları ağır olmuştu.....Çıkış yolları ,denemeleri ve yanılgılarım. Bu kadar korkmayın,hepsinden biraz olacak.Sadece siz benim gibi olanları, sizden farklı olmadıklarını düşündurebilirilsem,ne mutlu bana........

          Yarım kalmıştı,kariyerinin basamakları....Düşmüştüm,canım acıyordu. Evet,bir el vardı.O el sevdiklerim sembolü idi.Ve karar verdim.Onların sevgisi beni ısıtacaktı.Tamam artık eskisi gibi olmayacaktım.Bu sefer daha iyi değerlendirecektim,bu fırsatı...
   

         Neden böyle oldu?Ben niye bu durumdayım? Sadece soruyorum. Ama tek yanıt,vardı.İlaç ve iğne gibi vs..Günler tek bir gün gibiydi,sanki.Çevremdeki insanlar vardı.Kimisi çok ağır kimisi benden hafif...O zaman anladım ki,onlardan korkmam gerek yoktu.Sadece hastalığımın geçmesi için özgüvenini tekrar kazanmaya karar verdim. Bu yüzden kendime yararlı uğraşlar bulmaya çalıştım.Başardığım her sorumluluk bana özgüvenimi verdi sanki.Çevrem bana ayrı bir önem vermeye başladı.Böylece özgün bir kişiliğe sahip oluyordum.Hastalığımın sadece bir gölge gibi,aklımdan hiç çıkmıyor.

         Küçük yaşta çıktım,bu yola.İnsandım,insan kalmaya çalışıyorum.Engellerim yok sanırdım, eskiden.Anladım,kopya insan olmazmış. ..İnsan sadece fizik ötesi büyümezmiş.Ruhumda aç,sakat ve yalnız kalmış,meğer.....Kimsede bu şifa var mı yok  mu ?Gözlem yapmayı öğretti,bana bu hastalık.Cevabı bulsam bile,bu herkes için anlamlı olmayabilir.


          İnsanın başına ne gelirse, gelsin.Bunlar insanın dengesi ve vicdanın eseridir.İçimizde bir cesaret varsa bunu gereksiz yere harcamamalıyız.Zaten insan dünyadaki engeli aşarak, ancak kusursuz olur.Unutmayın,hatalarınızda ısrar etmeyin,yanlıştan dönmek,güzel bir erdemdir...

            Serzaf'tan bir öneri: Herşeyin başı sağlık olduğunu biliyorum. Özellikle korktuğunuz,aşaladığınız  ve dışladığınız bütün canlılar gibi olabileceğinizi unutmayın.Sizden maddi beklentileri yok zaten.Sadece onların hayatlarını zorlaştırmayın.

                Gelecek yazımda görüşmek  üzere....Teşekkürler .........
                         
                                                                                                                        SERZAF