Düşündüğüm yerde değilim, hatta bir resmi kurumda bile çalışmıyorum.Biliyorum, bütün olumsuz koşullar önümde beni bekliyor olabilir.
Benden, yaşama şartları daha kötü olanlar bile hayat kaygısını dert etmiyor gibi görünüyor, gözüme.
Şimdi soracaksın, senin işin ne diye.Sadece şu an ne yaptığımı söyleyebilirim. Yani anlık işleri ve günün getirdiği tecrübeleri hayatın içinde harcamaya çalışıyorum.
Her zaman para kazanmıyor hatta bazen yapacak iş dahi bulamıyor olabilirim.Aslında fakir sayılmam ama zengin de değilim.
Bir işe girmek için ya çok tecrübesizim ya da çok yaşlıyım. Neyse bu benim şartlarım, başkasına hoş gözükse de, beni biraz hırpalıyor.
O kadar zamanım boşa geçti ki, fırsatlar elimden teker teker kayıp geçti.Belki bu blokta yazma fikri beni sadece sosyo-psikolojik alanıma yeni bir atılım projesinin bir parçası yapabilir.Önemli olan kendimle barışık yaşamam değil mi?
İnsan insanın kurdu, derler ya.Bunu ancak yaşayanlar bilir.Yaptığınız işler aksine gidiyorsa, hiç bir şeyden zevk almamaya başlarsınız.
Herkes yapamadığınız şeyleri size tavsiye etmeye ya da başınıza kakmaya çalışabilir. Kendinizi hiç bir işe yaramayan birisi gibi düşünmeye başlarsınız.Hayatın kenarında beklerken, zaman akıp gidenleri izlemekle geçiyor sanki.Sanal da olsa birinin aklında kalmak istiyorum galiba.
Ve şimdi diyorum ki; ben işsiz değilmişim. Sadece biraz cesaretim eksik biraz da güven duyacağım
Benim yazdıklarım beni bağlar.Düşündüklerim sadece benim kendimi daha özgür, daha güçlü hissetmem içindir.
Sizinde kendiniz haz duyacağınız bir işte, geleceğimizi şekillendirmeye gücünüz bulunması dileklerimle.
Okumak sadece birbirimize daha fazla yakınlaştırır.Gelecek yazımda beklerim .Bye.....
